Όταν η τέχνη εκφράζει την γαστρονομία...

Καλώς ήλθατε στην ιστοσελίδα μου.

Αυτή η ιστιοσελίδα δημιουργήθηκε για να ενημερώσει και να εμπνεύσει όλους όσους αγαπούν την διακοσμητική τέχνη στον χώρο της γαστρονομίας.

Ενημερωτικός πρόλογος:                                                                    

Σε κανέναν δεν θα κάνει εντύπωση άν αναφέρουμε ότι η πατρίδα του fruit carving είναι η Ασιατική ήπειρος,οι <βιρτουόζοι> του είδους κατάγονται συνήθως απο την Ταυλάνδη,Κίνα,Ιαπωνία και άλλες ασιατικές χώρες.

Ψάχνοντας στην παγκόσμια βιβλιογραφία και στο διαδίκτυο σε ότι αφορά την απαρχή της ιστορίας του σκαλίσματος βρέθηκα στον 7^ο αιώνα όπου στην Κίνα κυβερνούσε η δυναστεία των Tang (618-906) & η δυναστεία των Sung (960-1279) την περίοδο εκείνη το σκάλισμα των φρούτων και των λαχανικών δέν ήταν προνόμιο διακόσμησης μόνο των αυτοκρατορικών αυλών αλλά  ήταν και αναπόσπαστο κομμάτι στα γεύματα της μεσαίας τάξης.

Τα σκαλιστά λαχανικά & φρούτα εκτός απο διακοσμητικά στοιχεία ήταν και ένας τρόπος ευχαριστίας στην μητέρα γή και σε μιά ανώτερη δύναμη που τους προσέφερε όλα αυτά τα πολύτιμα αγαθά.

Η πιό δημοφιλής εκδοχή για την πατρίδα του fruit carving είναι όμως η εξής:

Πρίν από 700 χρόνια κάπου στην βόρεια Ταυλάνδη στην πόλη Sukothai που ήταν και η πρωτεύουσα της χώρας από το 1240-1350μ.χ σε ένα από τα εορταστικά φεστιβάλ Loi kratong μία από τις υπηρέτριες η Miss Noppamart  σκέφτηκε πώς να κάνει την εορτή πιό όμορφη ώστε να ευχαριστήσει τον βασιλιά της, έτσι πήρε ένα λουλούδι ώς μοτίβο και το σκάλισε σε ένα φρούτο έπειτα σκάλισε και ένα πουλί το οποίο ήταν στραμμένο προς την μεριά του λουλουδιού.

Η γιορτή Loi kratong εορτάζεται έως και σήμερα  κάθε πανσέληνο του μήνα Νοεμβρίου.

Αναφορά στη διακοσμητική τέχνη γίνεται και στα ποιήματα του Rama II που βασίλευσε     το 1808-1824, ο οποίος εγκωμιάζει  τα επιδόρπια και τα γλυπτά απο φρουτα και λαχανικά.

Μετά την επανάσταση το 1932 η διακοσμητική τέχνη άρχιζε να παρακμάζει και να γίνεται λιγότερο δημοφιλής το γεγονός αυτό ανησύχησε μία ομάδα ανθρώπων που έβαλε στόχο να μεταδόσει την τέχνη του fruit carving σε νέους ανθρώπους στην Ταυλάνδη.

Η τέχνη του fruit carving διδάσκεται στα δημοτικά σχολεία της Ταυλάνδης από την ηλικία των 11 ετών και συνεχίζεται στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση επίσης διδάσκεται και σε πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Στην νεώτερη εποχή οι μετανάστες μάγειρες των ασιατικών χωρών σε συνάρτηση με την μαγειρική <ανησυχία> των Ευρωπαίων,Αμερικανών κ.α που είτε ταξίδευαν στις χώρες τις Ανατολής είτε με προσωπικό μεράκι και κόπο ασχολήθηκαν στην πατρίδα τους οδήγησαν στην πολύπλευρη ανάπτυξη τεχνικών και μέσων του τομέα αυτου δίνοντας νέα τροπή και ώθηση σε αυτό που ονομάζεται fruit carving.

Πάβελ Παυλίδης

τεχνικός μαγειρικής & διακοσμητικής τέχνης